किन आमा ?

जब आफ्नो बेथा सुनाउने कोइ नपाइ आशुको भेल बगाउ थिएउ
त्यतिबेला तिम्रो रुमाल बनी सधैं तिमिलाइ आड भए
तर किन आमा आज म तिमिलाइ ढाँड भए ?

तिम्रा ती लुरा खुट्टाले शरीरको भार नधान्दा
दह्रो लठ्ठी बनी सधैं तिमिलाइ आड भए
तर किन आमा आज म तिमिलाइ ढाँड भए ?

जब बिना कारण बाबाको रिसमा तिमी पिसिन लाग्थेउ
तिम्रो लागि आवाज उठाइ सधै तिमिलाइ आड भए
तर किन आमा आज म तिमिलाइ ढाँड भए ?

सधैं तिमी मुख तितो भयो भनी तिमी कराइरहदा
जिवनको हर तरङ्गलाई चास्नी बनाइ सधै तिमिलाइ आड भए
तर किन आमा आज म तिमिलाइ ढाँड भए ?

तीजको बेला सबै माइत जादा आमाको यादमा तिमी रोइरहदा
काखमा राखि मातृआभाष दिलाइ सधै तिमिलाइ आड भए
तर किन आमा आज म तिमिलाइ ढाँड भए ?

जिवनको हर भार तिमी माथी थपिइरहदा; काध फेर न आमा भनी सधै तिमिलाइ आड भए
तर किन आमा आज म तिमिलाइ ढाँड भए ?

आफ्नो सपना सबै त्यागे आमा
तिम्रो सपनालाइ लक्ष्य बनाइ सधै तिमिलाइ आड भए
तर किन आमा आज म तिमिलाइ ढाँड भए ?

– समसामयिक विषयमा कलम चलाउने सदिक्षा रेग्मी साझाडबलीको नियमित स्तम्भकार हुन् ।

लेखकबाट थप पढ्नुहोस् 

आजाद गर्दै छु !

म अनि मेरो समाज !